อนาคตความเชื่อมโยงภายในภูมิภาคแคริบเบียน

เนื้อหาสาระข่าวและบทวิเคราะห์: ภายในภูมิภาคแคริบเบียนยังคงมีความท้าทายที่มีความสำคัญต่อการค้าอย่างยิ่ง นั่นก็คือความท้าทายด้านการขนส่งในระดับภูมิภาคแคริบเบียนเอง ทั้งในแง่ต้นทุน ระยะทาง ความคุ้มทุนในการดำเนินการ ตลอดจนทางเลือกหรือตัวเลือกของระบบขนส่งที่มี เนื่องจากลักษณะและปัจจัยทางภูมิศาสตร์ของภูมิภาคแคริบเบียนเองที่ประกอบด้วยหมู่เกาะประเทศ/ดินแดนที่กระจายตัวประมาณ 700 เกาะ รวมประมาณ 25 ประเทศ/ดินแดน แต่ด้วยจำนวนประชากรในแต่ละประเทศที่มีขนาดมาก-น้อยแตกต่างกันมากพอสมควร จะเห็นได้จากขนาดประชากรประเทศที่มีประชากรหลักสิบล้านขึ้นไปซึ่งมีทั้งหมด 3 ประเทศ ได้แก่ สาธารณรัฐโดมินิกัน (Dominican Republic) เฮติ (Haiti) และคิวบา (Cuba) ประเทศ/ดินแดนที่มีประชากรหลักล้านขึ้นไปซึ่งมีทั้งหมด 3 ประเทศ/ดินแดน ได้แก่ จาเมกา (Jamaica) เปอร์โตริโก (Puerto Rico) และตรินิแดดและโตเบโก (Trinidad and Tobago) ประเทศ/ดินแดนที่มีประชาการหลักแสน เช่น บาฮามาส (Bahamas) บาร์เบโดส (Barbados) และประเทศที่มีประชาการเพียงหลักหมื่นมากถึง 13 ประเทศ ซึ่งจำนวนประชากรของแต่ละประเทศก็อาจเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญในการพิจารณาขนาดตลาดสินค้าที่เชื่อมโยงกับปริมาณการขนส่งสินค้าและการคำนวณต้นทุนและความคุ้มทุนในการขนส่ง ประเด็นเรื่องของความเชื่องโยงภายในภูมิภาค (Intra-Regional Connectivity) ได้ถูกพูดถึงในเวทีการประชุมระดับผู้นำของประชาคมและตลาดร่วมแคริบเบียน หรือ CARICOM (Caribbean Community and Common Market) ในการประชุมทั่วไประดับผู้นำรัฐบาลของ CARICOM ครั้งที่ 47 (47^th Regular Meeting of the Conference of Heads of Governments of CARICOM) ที่ซึ่งประธาน CARICOM วาระปัจจุบัน และประธานาธิบดีประเทศเกรนาดา (Grenada) Dickon Mitchell ได้ประกาศความคืบหน้าในการดำเนินการจัดหาเรือ (Vessel) ที่มีขนาดที่เหมาะสมสำหรับการพัฒนาและส่งเสริมด้านการค้าและการเดินทางในระดับภูมิภาค อนึ่ง โครงการความเชื่อมโยงทางทะเล (Maritime Connectivity) ได้ริเริ่มขึ้นมาระยะหนึ่งแล้วในภูมิภาคแคริบเบียนตอนใต้ ระหว่างประเทศตรินินแดดและโตเบโก บาร์เบโดส เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ (St. Vincent and the Grenadines) และกายอานา (Guyana) ซึ่งในปัจจุบันยังคงอยู่ในขั้นตอนการจัดหาเรือ และเรือสินค้า (Cargo) ที่มีขนาดเหมาะสม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการขนส่งสินค้าที่มีล้อ (Roll-on and Roll-off) เมื่อเดือนมกราคมต้นปีที่ผ่านมา CARICOM ได้อำนวยการจัดตั้งบริษัท CARI Cargo Inc. ขึ้นมาซึ่งตั้งอยู่กรุงจอร์จทาวน์ (Georgetown) ประเทศกายอานา และได้ดำเนินการให้บริการเรือขนส่งขนาดบรรทุก 400 คน รถยนต์ 60 คัน ซึ่งมาพร้อมกับสิ่งอำนวยความสะดวก เช่น ร้านอาหาร บาร์ และ VIP Lounge แต่นับได้ว่าเป็นโมเดลทดลอง (Pilot Project) ที่ในขณะนี้ยังมีให้บริการเฉพาะประเทศกายอานา – ตรินิแดดและโตเบโก – บาร์เบโดส เท่านั้น ซึ่งหากประสบความสำเร็จก็มีแผนที่จะขยายโมเดลลักษณะใกล้เคียงกันให้ครอบคลุมทั้งภูมิภาค

ภาพเรือบริษัท CARI Cargo Inc. (ภาพจาก Caribbean Broadcasting) Cooperation)

นอกจากนี้ยังมีประเด็นการขนส่งทางอากาศ ในที่ประชุมได้รับทราบถึงความคืบหน้าความริเริ่มในการนำสายการบิน LIAT 2020 กลับมาให้บริการอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งเป็นสายการบินประจำภูมิภาคแคริบเบียนแต่ดั้งเดิม มีชื่อเต็มว่า Leeward Islands Air Transport Services ก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 1974 เป็นสายการที่ให้บริการเส้นทางการบินภายในประเทศต่าง ๆ ในภูมิภาคแคริบเบียนที่มีจุดหมายกว่า 15 แห่งทั่วแคริบเบียน โดยมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ประเทศแอนติกาและบาร์บูดา (Antigua and Barbuda) โดยมีรัฐบาลประเทศต่าง ๆ ในแคริบเบียนทั้งหมด 11 ประเทศเป็นผู้ถือหุ้นร่วมกันกว่าร้อยละ 95 แต่นับตั้งแต่เกิดวิกฤตโรคระบาดโควิด-19 เป็นต้นมาด้วยการประสบสภาวะขาดทุนอย่างหนักและวิกฤตเศรษฐกิจ ทำให้สายการบินต้องระงับการบริการไป อย่างไรก็ตามความริเริ่มในการนำสายการบิน LIAT กลับมาใหม่ในชื่อ LIAT 2020 ก็เป็นไปได้อย่างดี และได้ทำการเริ่มบินเป็นครั้งแรกอีกครั้งหนึ่งเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม ที่ผ่านมานี้ โดยทำการบินจากประเทศแอนติกาและบาร์บูดาไปยังประเทศเซนต์ลูเซีย (St. Lucia) ซึ่งจะยังคงให้บริการในเส้นทางและจำนวเที่ยวบินที่จำกัดอยู่ในระยะนี้ อย่างไรก็ตาม ถือเป็นความคืบหน้าทางการขนส่งทางอากาศที่น่าพึงพอใจอย่างยิ่งสำหรับภูมิภาคแคริบเบียน

ภาพบรรยากาศเที่ยวบินแรกของ LIAT 2020 (ภาพจาก Dominica News Online)

ข้อคิดเห็น/ข้อเสนอแนะ: จากการประสานงานและหาข้อมูลในพื้นที่ของสคต. ไมอามี พบว่าประเด็นเรื่องของการขนส่งในภูมิภาคแคริบเบียนนั้นยังคงมีความท้าทายอยู่พอสมควรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องต้นทุนและความคุ้มทุน การขนส่งไม่ว่าทางน้ำหรือทางทะเล เพื่อการค้าหรือการเดินทางทั่วไประหว่างประเทศ/ดินแดนเกาะขนาดเล็กด้วยกันในแคริบเบียนยังคงมีต้นทุนสูงกว่ามากเมื่อเที่ยวกับการขนส่งจากประเทศใหญ่กว่ากระจายลงไปแต่ละประเทศ ทำให้สภาพการณ์เรื่องการขนส่งในภูมิภาคแคริบเบียนยังคงต้องพึ่งพาเมืองไมอามี เป็นศูนย์กลางทั้งการขนส่งทางทะเลและทางอากาศ อย่างไรก็ตาม มีความพยายามของประเทศที่มีศักยภาพบางประเทศที่จะผลักดันตัวเองขึ้นมาแบ่งเบาและรับหน้าที่ในการเป็นศูนย์กลางในการขนส่งระดับอนุภูมิภาคอีกทอดหนึ่ง ซึ่งประเทศที่กำลังก้าวขึ้นมามีบทบาทเด่นชัดคือประเทศตรินิแดดและโตเบโก สำหรับอนุภูมิภาคแคริบเบียนตอนใต้ ซึ่งมีความคืบหน้าบางส่วนที่สอดคล้องกับเนื้อหาข่าวที่ได้หยิบยกมารายงานในสัปดาห์นี้ สำหรับผู้ประกอบการไทย การรับทราบข้อมูลและติดตามความคืบหน้าของการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านการขนส่งในระดับภูมิภาค / อนุภูมิภาคของแคริบเบียนจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับผู้ประกอบการที่สนใจตลาดสินค้าแคริบเบียน เนื่องจากจะเป็นประโยชน์ในการวางแผนด้านการตลาด และการขนส่งสินค้า รวมถึงโลจิสติกส์ในอนุภูมิภาคแถบนี้ เพื่อใช้ในการคำนวณต้นทุนราคาสินค้า ตลอดจนการวางแผนทางเลือกเส้นทางในการกระจายสินค้ามายังภูมิภาคนี้ ที่มา: St. Vincent Times เรื่อง: “CARICOM Explores New Vessel Types for Regional Connectivity” โดย: St. Vincent Times Editorial Staff สคต. ไมอามี /วันที่ 6 สิงหาคม 2567